Annemin kaleminden...

Benim pamuk kızım, 

Geçen zamana inat, tam bir sene önce seni endişeyle, şaşkınlıkla ama bir o kadar da mutlulukla sarmaladığım o anı öyle iyi hatırlıyorum ki..
Kelimelerle ifade edemediğim o mutluluk, katlanarak, çığ gibi büyüyerek devam ediyor. Her geçen günü kazıyorum hafızama.. Dolu dolu anılar biriktiriyorum zihnimin derinliklerinde,ileride sana anlatmanın verdiği heyecanla...

Tam bir yıl geçmiş canım kızım..
Sana ilk şu şarkıyı söylediğimde yüzündeki ifadeyi hatırlıyorum da.. Aynı ifadeyi , sana yine bu şarkıyı söylediğimde görmek hala o kadar güzel ki...

Biliyorum sen bir meleksin 

Bana yardım için gönderildin
Biliyorum sen bir meleksin
Zor günlerimde çıkageldin

Yüzümü güldürdün başımı döndürdün
Acımı dindirdin yolumdan çevirdin
Eğlendirdin sakinleştirdin
Ehlileştirdin ve daha bir sürü şey..

Canım mısın sen benim misin
Her şeyim misin sen
Hoş geldin melek
Sefalar getirdin

Ya gelmeseydin yetişemeseydin
Beni bulamasaydın ne yapardım

Sen benim meleğimsin,kıvırcık kuzum, şekerparem, ballı bademim, papatyamsın.

Gülüşüne hiçbir şeyi değişmeyeceğim, mutluluğun için tüm dünyayı karşıma alacağım bir taneciğimsin. 

Elam benim, 

iYİ Kİ DOĞDUN YAVRUM.

İYİ Kİ GELDİN...

SENİ ÇOK SEVİYORUM

ANNEN

Günler geçmiş...

Uzun zamandır paylşamdım sizlerle yaşanılanları.. Arayı biraz açtım farkındayım. Ama söz en kısa zamanda telafi edeceğim. Geçen sürede neler  yapabildiğimi paylaşmak istiyorum.

Öncelikle geri geri emeklemeyi öğrenmiştim. Şimdi ise ileriye doğru emekleyebiliyorum. Hele de bir hedefim olsun (örneğin; bir topa ulaşmak, bir ayakkabıya, bir terliğe ulaşmak), beni kimse tutamaz.

Sonraa, dört tane dişim oldu. Her şeyi ağzıma götürmek artık daha da zevkli :)

Adım atmayı da öğrendim. Yürütecimle evin dört bir yanını turluyorum hatta. Annem de babam da ellerimden tutup yardımcı olmak istiyorlar yürümeme. Ben se ellerimi bıraksınlar istiyorum.

Dizlerimin üzerinde kalkabiliyorum. Yatağımda annemi beklerken daha da zevkli oluyor bu diz üstünde kalkma pozisyonu.

Kelime dağarcığım da gelişti sayılır. Ba-ba, ma-ma, ha-di, de-de, del (yani gel) söylemekten keyif aldığım kelimelerim. Anne demeyi de istiyorum ( annem daha da çok istiyor ama çaktırmıyor) ama henüz olmadı işte..

Bye-bye yapmayı, alkış tutmayı, öpücük göndermeyi, ve alo denildiğinde telefonu kulağıma götürmeyi de öğrendim.

Annem şu günlerde burun, kulak, göz üçlüsünün yerlerini gösteriyor bana. Umarım onları da göstermeyi öğreneceğim.

İşte böylleee... Geçen zaman bir çok yenilik kattı hayatıma.

Şimdilik bu kadar. Dediğim gibi arayı çok açmayacağım bundan sonra söz..

Öpüyorum hepinizi.. Bye-bye  :))