Annemin kaleminden...

Benim pamuk kızım, 

Geçen zamana inat, tam bir sene önce seni endişeyle, şaşkınlıkla ama bir o kadar da mutlulukla sarmaladığım o anı öyle iyi hatırlıyorum ki..
Kelimelerle ifade edemediğim o mutluluk, katlanarak, çığ gibi büyüyerek devam ediyor. Her geçen günü kazıyorum hafızama.. Dolu dolu anılar biriktiriyorum zihnimin derinliklerinde,ileride sana anlatmanın verdiği heyecanla...

Tam bir yıl geçmiş canım kızım..
Sana ilk şu şarkıyı söylediğimde yüzündeki ifadeyi hatırlıyorum da.. Aynı ifadeyi , sana yine bu şarkıyı söylediğimde görmek hala o kadar güzel ki...

Biliyorum sen bir meleksin 

Bana yardım için gönderildin
Biliyorum sen bir meleksin
Zor günlerimde çıkageldin

Yüzümü güldürdün başımı döndürdün
Acımı dindirdin yolumdan çevirdin
Eğlendirdin sakinleştirdin
Ehlileştirdin ve daha bir sürü şey..

Canım mısın sen benim misin
Her şeyim misin sen
Hoş geldin melek
Sefalar getirdin

Ya gelmeseydin yetişemeseydin
Beni bulamasaydın ne yapardım

Sen benim meleğimsin,kıvırcık kuzum, şekerparem, ballı bademim, papatyamsın.

Gülüşüne hiçbir şeyi değişmeyeceğim, mutluluğun için tüm dünyayı karşıma alacağım bir taneciğimsin. 

Elam benim, 

iYİ Kİ DOĞDUN YAVRUM.

İYİ Kİ GELDİN...

SENİ ÇOK SEVİYORUM

ANNEN

Günler geçmiş...

Uzun zamandır paylşamdım sizlerle yaşanılanları.. Arayı biraz açtım farkındayım. Ama söz en kısa zamanda telafi edeceğim. Geçen sürede neler  yapabildiğimi paylaşmak istiyorum.

Öncelikle geri geri emeklemeyi öğrenmiştim. Şimdi ise ileriye doğru emekleyebiliyorum. Hele de bir hedefim olsun (örneğin; bir topa ulaşmak, bir ayakkabıya, bir terliğe ulaşmak), beni kimse tutamaz.

Sonraa, dört tane dişim oldu. Her şeyi ağzıma götürmek artık daha da zevkli :)

Adım atmayı da öğrendim. Yürütecimle evin dört bir yanını turluyorum hatta. Annem de babam da ellerimden tutup yardımcı olmak istiyorlar yürümeme. Ben se ellerimi bıraksınlar istiyorum.

Dizlerimin üzerinde kalkabiliyorum. Yatağımda annemi beklerken daha da zevkli oluyor bu diz üstünde kalkma pozisyonu.

Kelime dağarcığım da gelişti sayılır. Ba-ba, ma-ma, ha-di, de-de, del (yani gel) söylemekten keyif aldığım kelimelerim. Anne demeyi de istiyorum ( annem daha da çok istiyor ama çaktırmıyor) ama henüz olmadı işte..

Bye-bye yapmayı, alkış tutmayı, öpücük göndermeyi, ve alo denildiğinde telefonu kulağıma götürmeyi de öğrendim.

Annem şu günlerde burun, kulak, göz üçlüsünün yerlerini gösteriyor bana. Umarım onları da göstermeyi öğreneceğim.

İşte böylleee... Geçen zaman bir çok yenilik kattı hayatıma.

Şimdilik bu kadar. Dediğim gibi arayı çok açmayacağım bundan sonra söz..

Öpüyorum hepinizi.. Bye-bye  :))

Şila'yı da çok seviyorum..

Şila mı kim? AAA aşk olsun.. Pepee'nin teyzesinin kızını tanımıyor musunuz yoksa?? :))

Altı Ay Kınası

Altı ay kınasını annem de bilmiyordu. Esin yengem sağolsun bize anlattı.Kız bebekler, 6 aylık olunca kına töreni yapılırmış.Genellikle kıyı sahillerinden Ege, Akdeniz ve Kıbrıs'Ta olurmuş. Ben çooktan altı ayıncı yaşımı doldurdum ama yine de hatıra fotoğrafları olmadan olmaz dedik. Buyurun kına fotoğraflarıma :))

Bu güzel karelerin hayatımızda yer almasını sağlayan sevgili Esin yengeme ve kına kıyafetini benimle paylaşan Bade arkadaşıma ve annesi Zuhal teyzeme sonsuz teşekkürler. Günün anlam ve önemini bu anların yaratıcısı olan Esin yengem ile olan fotoğrafımız ile sonuçlandırıyorum.

Güzel şehir İZMİR

Haziran ayının ilk haftasında İzmir'e Ramazan amcamları ziyarete gittik. Amcamı, Esin yengemi ve Çağan abimi çok özlemişim. Onlara gülücükler saçtım, bol bol özlem giderdik.

İzmir'de hava çok güzeldi. Yağmurlu günlerden sonra güneşi görmek çok güzeldi. Biz de kendimizi İzmir sokaklarına attık.

Burası Konak. İzmir'in meşhur meydanı...

Konak'ı gezdikten sonra vapur ile Karşıyaka'ya geçtik. İşte kuzenler vapur beklerken...

Gezintimize Karşıyaka sokaklarında devam ettik. o sıralarda biraz acıkmıştım galiba?? Battaniyemin tadına doyamadım.

 İzmir'e gelmişken Kumru yemeden dönmek olmazdı. Babam Kumru Alsancak'ta yenir dedi, bizi Alsancak'a götürdü.İşte Alsancak'ta sahilde bir aile fotoğrafı..

Nihayet kumrucudayız. Yine şaşkın tavırlar sergilemişim doğrusu...

Kumruları yedikten sonra keyiflendik ama..

Kaydırak Keyfi

İlk kez kaydırağa bindim. Başlangıçta biraz düşündüm. Acaba kaysam mı?

Anne bir dakika bir şey söyleyeceğim, emin değilim;

Karar veremiyorum yaaa...Ay napsam ki??

Tamam kayacağım, babaa beni bırakma olur mu?

Heyyoo çok eğlenceliymiş.. Baba bir daha, bir daha..

Kaydırak keyfine Derin kankam ile devam ettik. Bu sefer korkmdan kaydım.

Kaydırakta epey enerji harcadık. Annemle küçük evde biraz dinlenelim dedik. 

İstikamet Çatalca

Geçtiğimiz hafta sonu Çatalca'ya gittik. Ormanın içinde, tertemiz havası olan , sessiz, sakin bir yerdi kaldığımız yer. Derin kankam ve Sıla ablamlar da geldiler. Babalarımız odalarımızın hazırlanması ile uğraşırken, annelerimiz kahvelerini yudumluyor, biz de oyuncaklarımızla vakit geçiriyorduk.

Odalarımızda bir süre dinlendikten sonra, güneşin ve çayır çimenin tadını çıkaralım dedik.

Havuz başında da babamla keyif çattık.

Sonra Aslı teyzem ve Sıla ablam da bize katıldılar.

Anneeee

Anneciim napıosun?

O elindeki de ne anne?

Anneee söylesene napacaksın o elindekiyle?

Hımmm anladım galiba?

İşte sonuç;

Çorum tatilimiz

Çorum yolculuğumuzun ilk durağı Atatürk Havaalanı'ydı.Uçağa bineceğim için ayrı bir heyecan , teyzemlere kavuşacağım için ayrı bir mutluluk vardı.

Uçak yolculuğumuz rahat geçti. Sonraki araba yolculuğumuz da dedem sağolsun çok rahattı. Nihayet Çorum'a vardık.

Çorum'daki günlerimiz dolu dolu geçti. Hava bol güneşli ve sıcaktı. Biz de fırsat bu fırsat kendimizi Çorum sokaklarına attık. Ceren ablam bizi en sevdiği parka götürdü. 

Sabah keyiflerimizin tadı da başkaydı. Ceren ablam yatağını benimle paylaştı. Bol bol yuvarlandık durduk.

Ben büyüyünce, Ceren ablam bana da balerin duruşunu öğretecek.Söz verdi.

Ev hallerimden bir kaç kare ile noktalayayım tatil anılarımızı.